Satisfactory - Voor wie de zaken graag netjes op orde houdt (2024)

Titel	Satisfactory
Platform	Windows
Ontwikkelaar	Coffee Stain Studios
Uitgever	THQ Nordic
Releasedatum	Onbekend

Ongeveer een jaar geleden raakte een flink deel van de Tweakers-redactie in de ban van Subnautica, een survivalgame die zich vrijwel geheel onder water afspeelt. Een paar maanden later zou Subnautica de eerste game worden die tijdelijk gratis werd weggeven in de Epic Store, het platform waarmee de Fortnite-ontwikkelaar de concurrentie aan wil gaan met grootmacht Steam. Omdat bij games die via de Epic Store worden verkocht beduidend minder wordt afgeroomd, laten steeds meer studio's Steam links liggen. Subnautica bleek daarmee de eerste in een nog steeds groeiende rij games die enkel of ook via de Epic Store op de markt worden gebracht. Ook het Zweedse Coffee Stain Studios, het kleine clubje dat we kennen van Goat Simulator, heeft inmiddels voor Epic gekozen.

Satisfactory, de nieuwe game van Coffee Stain, is dus enkel via Epic verkrijgbaar. Niet gratis, want THQ Nordic, de uitgever van de game, vraagt 30 euro om de game in Early Access te mogen spelen. Wanneer de game officieel verschijnt en wat hij dan gaat kosten, is niet bekend. Ook is niet duidelijk of de game op andere platformen dan Windows verschijnt.

Je begint met niets

We slepen Subnautica erbij omdat het verleidelijk is om overeenkomsten te zien tussen de onderwater-game en Satisfactory, maar de twee zijn slechts ten dele vergelijkbaar. Waar Subnautica een echte survivalgame is, ligt de nadruk in Satisfactory ergens anders. Satisfactory lijkt veel meer op Surviving Mars, die andere survivalgame die in 2018 verscheen. In alle drie de games begin je met vrijwel niets, nadat je met een kleine ruimtecapsule op een vreemde planeet bent geland. In Satisfactory is de planeet waarop je landt niet procedureel gegenereerd. Alles wat je ziet is keurig netjes van tevoren door de makers zo neergezet. De wereld is dan ook niet oneindig. Je moet het doen met een planeetbrok van 30 vierkante kilometer. Dat lijkt weinig, maar het is een flinke lap grond waarop veel is te ontdekken.

Om er nog een titel bij te halen: de makers van Satisfactory hebben goed naar Factorio gekeken, de tweedimensionale managementgame die al sinds 2016 in Early Access is. Satisfactory is een driedimensionale variant ervan. Je moet dus een compleet industrieel complex uit de grond stampen op je nieuwe planeet, met als doel flinke ladingen producten naar huis te sturen. Dat is uiteraard een flinke klus, want je stapt met niet veel meer dan een veredelde beitel uit de capsule. Deze Xeno-Zapper is gelukkig zo sterk dat je er stenen mee kapot kunt hakken en zo de eerste grondstoffen kunt delven. Bovendien fungeert het heft van de beitel als stroomstootwapen, zodat je ook een wapen hebt, zij het behoorlijk primitief. Dat wapen zul je hard nodig hebben.

Verder kun je een kleine voorraad grondstoffen winnen door je capsule te slopen. Van het materiaal kun je een minieme basis bouwen. Daarin staat niet veel meer dan een werkbank waar je voorwerpen mee kunt maken van de grondstoffen die je hebt gevonden. Verder heb je een apparaat waarmee je nieuwe technieken kunt onderzoeken, de voornaamste manier om vooruitgang te boeken in de game. Alleen als je onderzoek blijft uitvoeren, speel je nieuwe opties vrij. Daarmee krijg je de voorwerpen, technieken, voertuigen en wapens die je nodig zult hebben om de planeet leeg te roven en de gevraagde producten huiswaarts te sturen.

Ontbrekende Tiers

Overigens is dat deel van de game nog niet helemaal af. Onderzoek is verdeeld in Tiers en elke Tier bestaat weer uit een stuk of vijf stappen. Alleen de eerste zes Tiers zijn beschikbaar, de resterende drie houdt Coffee Stain nog achter de hand. Gelukkig kom je in die eerste zes Tiers al een heel eind. Je kunt een zeer uitgebreide en verregaand geautomatiseerde basis opbouwen, en zo een gestage stroom materialen de lucht in sturen. Wel blijft het in de eerste zes Tiers bij het bekende. Je leert energie opwekken, ijzer en koper delven, staal vervaardigen, kolen en olie winnen en plastics maken. Je leert om mijninstallaties en boorplatformen te bouwen, en vooral ook om het fabricageproces vorm te geven. Als er iets is dat Satisfactory kenmerkt, zijn het wel de transportbanden die je aan kunt leggen tussen de verschillende onderdelen van de productieketen. Het zijn de loopbanden waarmee een onderdeel van de ene machine naar de andere wordt gestuurd.

Zo vervoer je de delfstoffen van de plek waar ze gewonnen zijn naar je basis, om ze daar over te hevelen in een hele keten van verwerkingsmachines. Om te beginnen is er een machine om de erts te smelten. Vandaar kun je kiezen wat er met de verse broodjes ijzer gebeurt. Je kunt ze voeden aan een machine die er platen van walst, of aan een machine die ze tot staven verwerkt. Die laatste kun je weer aan een machine leveren die de staven tot bouten verwerkt, die op hun beurt nodig zijn om in een volgende machine motoronderdelen te maken. Dat laatste lukt alleen als je die machine niet alleen bouten voert, maar ook platen ijzer, zodat je je productielijnen samen zult moeten laten komen. Een dergelijke productielijn is er ook voor koper en andere grondstoffen, en uiteraard zullen de verschillende lijnen elkaar kruisen. Je hebt al snel behoefte aan onderdelen waarin ijzer en koper, en later ook plastic en andere materialen worden gecombineerd. De lol van Satisfactory zit hem in het uitdenken en opzetten van een zo efficiënt mogelijke keten. Als je het goed wilt doen, ontstaat een complexe keten van elkaar kruisende transportbanden die op jouw teken de juiste materialen afleveren bij de juiste machine. Als je het helemaal goed wilt doen, maak je de keten flexibel. Dan heb je de keten zo ingericht dat je de ene keer bouten maakt, en een andere keer moeiteloos overstapt op de productie van platen.

Dat uitdenken is overigens geen vereiste. Satisfactory is ook speelbaar als je minder planmatig ingesteld bent. Alle materialen zijn ook handmatig te verwerken en elk onderdeel dat je geautomatiseerd kunt laten maken, kun je ook maken aan die simpele Workbench waar je basis mee begint. Sterker nog, je Workbench verwerkt materialen sneller dan de machines. Alleen werken die machines dag en nacht door, zodat je ondertussen andere dingen kunt doen. Werken aan de Workbench is daarmee omslachtig, en dat is waarschijnlijk met opzet zo gemaakt om je te stimuleren transportbanden aan te leggen en de productie te automatiseren. Dat laatste vormt immers de kern van de game. Je kunt de enorme hoeveelheid halffabricaten en eindproducten allemaal handmatig in elkaar zetten, maar dat is een enorme toer.

Maak het netjes

Los van het logistieke deel kun je de basis - of bases - ook nog verfraaien. Je kunt alle machines keurig rangschikken, ze op een overzichtelijke ondergrond neerzetten, looproutes aanleggen, en bruggen, trappen en zelfs jumppads bouwen om zo door je basis te kunnen navigeren. Dat is nog handig ook, want zo kun je verschillende verdiepingen aanleggen, wat je basis compact houdt. Voor de fanatieke speler is een basis nooit af. Er valt altijd wel iets aan het proces te verbeteren, wat maakt dat je een deel af zult breken om het opnieuw op te bouwen, maar dan op een logischer manier. Dat afbreken en opbouwen gaat gelukkig heel gemakkelijk. Helaas is het plaatsen van gebouwen of onderdelen niet zo overzichtelijk, al is er wel een handige functie om de in- en uitgangen van het bestaande en het nieuwe gebouw op elkaar uit te lijnen.

Naast de ontbrekende Tiers zijn er wel meer aanwijzingen dat de game nog niet af is. Zo werd een transportband bij ons herhaaldelijk dwars door een rotspartij aangelegd. Daarbij verdwenen de goederen de grond in en kwamen ze er iets verderop gewoon weer uit, zonder dat er een tunnel voor de band was gegraven. Toch heeft Coffee Stain het hele fabricageproces al aardig op de rails.

De game heeft echter ook een wat avontuurlijker kant. Als je aan de game begint, kun je kiezen uit drie verschillende locaties waar je wilt landen. Van daaruit kun je de planeet verkennen. Hier komt ook de vergelijking met Subnautica om de hoek kijken, want de planeet blijkt al snel meer dan een vat vol grondstoffen. Om te beginnen is het een prachtige wereld met een lekker snel verlopende dag- en nachtcyclus, zodat je vaak een mooie zonsopkomst en -ondergang zult zien. De planeet is weelderig groen, hoewel er ook een ijzig deel is. Er is heel veel plantaardig leven. De verschillende struiken kun je gebruiken als biobrandstof, maar als je ze kapt blijft er genoeg over om van te genieten. Bovendien groeien er zo hier en daar vruchten die je kunt eten. Niet dat je dorst of honger krijgt: eten is alleen nodig om je gezondheid weer aan te vullen als je gewond bent geraakt. Satisfactory is daarmee hooguit 'survival light'.

Die verwondingen loop je meestal op tijdens confrontaties met de fauna in je nieuwe habitat. Er leven behoorlijk veel verschillende soorten, waarvan het grootste deel niet van indringers is gediend. Je zoektocht naar nieuwe grondstoffen leidt daarmee ongetwijfeld tot confrontaties waarbij je zomaar het loodje kunt leggen. Gelukkig kom je in je basis weer tot leven. Je bent dan echter alles kwijt wat je op zak had. Het ligt keurig gebundeld op de plek des onheils op je te wachten.

Het is gevaarlijk

Het dierlijk leven op de planeet is lekker verschillend. Zo tref je al snel vuurspuwende monsters en razendsnelle beesten die met hun harde kop op je inbeuken. Gelukkig zijn er ook minder gevaarlijke beesten. Je leert bovendien wapens te maken om wat minder kwetsbaar te zijn. Vrijwel tegelijk leer je ook voertuigen te maken. Niet alleen om sneller te zijn, maar ook om je te beschermen. Zodra je dat punt hebt bereikt kan het echte verkennen beginnen, en dan blijkt dat aan dat deel van de game nog wat moet worden gesleuteld.

Er is de suggestie van een verhaal, doordat je af en toe brokstukken zult vinden van eerdere landingen die kennelijk minder succesvol zijn verlopen. Je kunt de data analyseren die je uit dergelijke wrakstukken verzamelt. Dat leidt echter hooguit tot nieuwe productietechnieken, niet tot een verhaal.

Daarnaast zijn er de vreemde voorwerpen die allemaal WIP achter hun naam hebben staan. Het zijn vreemde kristallen en andere glimmende voorwerpen die op prominente en doorgaans lastig bereikbare plekken zijn te vinden. Ook die kun je analyseren, wat nuttige kennis oplevert. De aanduiding WIP lijkt echter op meer te duiden, al is nog niet duidelijk wat. Het is dus de vraag hoe ver de avontuurlijke kant van de game zal gaan.

Satisfactory is een prachtige game, gemaakt met Unreal Engine 4. Het spel biedt een mooie en lekker vreemde spelwereld waarin je mag gaan en staan waar je wilt, al is het niet overal even veilig. Toch is overleven niet de voornaamste kant van de game. Je zult de vreemde planeet moeten verkennen, en dat is af en toe flink gevaarlijk, maar het gaat in Satisfactory eigenlijk om andere zaken. Satisfactory is een game voor de structopaten onder ons, voor mensen die het heerlijk vinden om te organiseren, te plannen, te schikken en te herschikken. Het is zaak om een steeds complexer wordend productieproces te managen. Daarbij moet je verschillende productieketens op elkaar afstemmen, zodat je op efficiënte wijze grondstoffen tot halffabricaten omvormt en van halffabricaten eindproducten maakt. Dat fabricageproces is al grotendeels uitgewerkt, al is het meest futuristische deel nog niet in de huidige Early Access-versie beschikbaar. Een grotere vraag is wat er schuilgaat achter de mysterieuze voorwerpen die je tegen zult komen. Voorlopig gaat daar nog geen verhaal achter schuil, en de vraag is of dat nog wel gaat komen. Wat al wel in de game zit - en wat ons betreft is het een groot pluspunt - is dat de game in coöp speelbaar is. Je kunt drie andere spelers uitnodigen in je speelsessie, zodat je de vele taken kunt verdelen. Je kunt daarbij alleen samenspelen, en het dus niet tegen elkaar opnemen.